Przedstawiamy nagrania utworów Stanisława Wisłockiego (1921-1998) – wielkiego polskiego dyrygenta, kompozytora, pianisty i pedagoga, powstałych w 100 rocznicę urodzin artysty w Filharmonii Krakowskiej. Wydarzenie zostało zorganizowane przez Towarzystwo Muzyczne w Radomiu przy współpracy z Filharmonią Krakowską, oraz Polskim Wydawnictwem Muzycznym. Szczególnej uwadze polecamy rejestrację nowo odkrytej kompozycji Stanisława Wisłockiego – Rapsodii polskiej (Koncertu fortepianowego) op. 14, która miała swoją premierę tego wieczoru – 7 lipca 2021 r. po 76 latach od powstania! W nagraniach udział wzięli: Michał Drewnowski (Rapsodia), Piotr Sałajczyk publicznie (Koncert) oraz orkiestra Filharmonii Krakowskiej pod dyrekcją Sebastiana Perłowskiego (Suita, Koncert) i Przemysław Zych (Rapsodia, Ballada). Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury w ramach programu „Muzyczny ślad”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Dofinansowano z Funduszu Popierania Twórczości ZAiKS. Rapsodia polska – Koncert fortepianowy op. 14, to pierwsze z dwóch dzieł Stanisława Wisłockiego przeznaczonych na fortepian z orkiestrą. Ostatni utwór ukończony przed powrotem do Polski po wojennej emigracji w Rumunii, został odkryty w 2019 r. przez Przemysława Zycha w domowych archiwach kompozytora. W jednym z listów pisanych jeszcze z Bukaresztu do rodziny (18.06.1945) autor wspomina: „Niedawno zakończyłem pracę nad koncertem fortepianowym z orkiestrą. Jest on oparty na nowej formie, którą wam wyjaśnię sam. Ponieważ mi się ten experyment (pis. oryg.) udał, stwarzam swoją własną formę sonaty i odtąd tylko tak będę pisał”. Choć tytuł dzieła, zakrojonego szeroko na powiększony zespół symfoniczny, w składzie którego znajdujemy nawet kwartet saksofonów, wskazuje na pewną swobodę narracyjną i formalną, to jednocześnie wprost określa relacje pomiędzy solistą a zespołem. Jednoczęściowa forma dzieli się na kilka zróżnicowanych segmentów, których spójność definiuje czytelne nawiązanie do formy sonatowej. W partyturze znajdujemy odniesienia do ludowych wzorców, neoklasycyzujący język pełen bitonalnych jaskrawości, nieskrępowaną wirtuozerię partii solisty, a także – w lirycznych epizodach – nostalgiczną, niedefiniowaną w pełni atmosferę „polskości”.
Więcej na temat osoby i twórczości Stanisława Wisłockiego: ruch muzyczny / polskie centrum informacji
NAGRANIA:
Stanisław Wisłocki – Rapsodia polska (Koncert fortepianowy) op. 14 (1945)
Stanisław Wisłocki – Koncert fortepianowy (1948)
Stanisław Wisłocki – Suita polska (1945)
Stanisław Wisłocki – Ballada symfoniczna (1952)
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury w ramach programu „Muzyczny ślad”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca
Dofinansowano z Funduszu Popierania Twórczości ZAiKS